Inicjatywa – W kierunku soboru Jerozolimskiego II
TJCII (Toward Jerusalem Council II – W kierunku Soboru Jerozolimskiego II) jest międzynarodową i międzydenominacyjną inicjatywą mającą na celu pojednanie pomiędzy żydowską i nie-żydowską (pochodzącą z innych narodów) częścią Kościoła.
Czytając Księgę Dziejów Apostolskich (rozdział 15), widzimy z jakim szacunkiem zrozumieniem i wrażliwością daną przez Ducha Świętego, bracia Żydzi zebrani na tzw. Pierwszym Soborze Jerozolimskim, przyjęli wierzących w Jezusa pochodzenia pogańskiego bez narzucania im jakichś warunków wstępnych w tym np. przechodzenia na judaizm.
Żydzi Mejsanistyczni – znak czasu i dar dla Kościoła
W dzisiejszych czasach z radością widzimy niesamowite poruszenie Ducha Świętego, który często w ponadnaturalny sposób daje rozpoznać coraz większej liczbie Żydów Jezusa (Jeszuę) – Mesjasza Izraela. To zaś wymaga od całej nie-żydowskiej części Kościoła podobnego szacunku, zrozumienia i wrażliwości, która umożliwi Żydom wyznawanie Jezusa w swoim kontekście kulturowym (bez wymagania przechodzenia do którejś z chrześcijańskich denominacji).
Co więcej, wierzymy, że bracia Żydzi mesjanistyczni mogą być szczególnym darem dla współczesnego Kościoła, umożliwiając lepsze zrozumienie biblijnego i historycznego kontekstu przyjścia Jezusa – Żyda praktykującego, uczestniczącego w życiu społecznym i religijnym ówczesnego Izraela a jednocześnie Mesjasza na którego wskazują wszystkie proroctwa a nawet znaczenie tradycyjnych świąt żydowskich.
Dzieło pojednania
Dlatego też jako Żydzi i nie-Żydzi wierzący w Jezusa wytrwale podążamy w „Kierunku Soboru Jerozolimskiego II”, który jak wierzymy będzie pewnego rodzaju odwrotnością postanowień Soboru z roku 50-tego i pozwoli na przyjęcie Żydów z ich szczególnym obdarowaniem.
Wierzymy, że dzięki temu w szczególny w nowy sposób będzie nam dane kontemplować i cieszyć się dziełem Jezusa,
„który obie części ludzkości (Żydów i nie-Żydów) uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi (Żydów i nie-Żydów) stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych (Żydów), jak i drugich (nie-Żydów) znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko (nie-Żydom), i pokój tym, którzy blisko (Żydom), bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha” (por. Ef 2,14-22).
Czy i w jaki sposób ta wizja może być realizowana?
Odpowiedź w kolejnych zakładkach i artykułach…